کاروان

شعری از دیار لرستان

چگونه به راه رویا نروم

وقتی که روبرویم می نشینی

و ماه بلند پیشانی ات را

همچون حجرالاسود میبوسم.

وقتی کنارم می نشینی شوخ و شیرین

و لیموی شیرین آبداری را

به آرامی و دلپذیری

چهارنیم می کنی

و با اخم شیرین تری اشاره می کنی :

بخور تلخ می شود !

چگونه به راه رویا نروم

وقتی که

چایم را با شکر دندانت

شیرین می کنم

و تشنه که می شوم

از زلال نگاهت

آب گوارایی می نوشم !

و عریانی روحم را

با نجابت دستهای تو می پوشانم

چگونه به راه رویا نروم ؟

وقتی که هرلحظه ام باتو می گذرد .

شاعر: ماشا

مدیرمسئول وبلاگ واتوره

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:۳٠ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۱/٧/٢٦